Tag Archives: «πολιτική ορθότητα»

Πριν λίγα χρόνια σε εφημερίδα της Θεσσαλονίκης είχε δημοσιευθεί άρθρο του γνωστού οικολόγου Τριαρίδη, ο οποίος χαρακτήριζε τον ύμνο στην Ελευθερία του Διονυσίου Σολωμού ύμνο στον ρατσισμό και την γενοκτονία, αναφερόμενος στο τμήμα εκείνο του ποιήματος στο οποίο αναφέρεται ο Διονύσιος Σολωμός στην σφαγή της Τριπολιτσάς αρχίζοντας με τα λόγια “ω τι νύχτα ήταν εκείνη, που την τρέμει ο λογισμός”. Continue reading →

Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά που διέπουν την σημερινή εποχή είναι το φαινόμενο αυτό κατά το οποίο η εννοιολογία του ανθρώπινου λόγου μεταγλωττίζεται στοχευμένα, με αποτέλεσμα να επηρεάζεται εσκεμμένα ο τρόπος που αντιμετωπίζεται η πραγματικότητα. Το φαινόμενο αυτό έχει την κωδική ονομασία «πολιτική ορθότητα».Έναν όρο πολυσυζητημένο τόσο για την χρήση όσο και την χροιά του, ο οποίος έχει εκφυλιστεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε να προκαλεί την νοημοσύνη μας, να ταλαιπωρεί την κοινωνική μας έκφραση, να υποτιμά την κρίση μας, να πλήττει το δικαίωμα στην προσωπική ελευθερία και την ανεμπόδιστη τεκμηριωμένη έκφραση. Η «πολιτική ορθότητα» στις ημέρες μας μπορεί να έχει μαρξιστική η φιλελεύθερη αφετηρία και αναφορά, αλλά οι ρίζες της βρίσκονται στην περιβόητη «Σχολή της Φρανκφούρτης». Σκοπός της «πολιτικής ορθότητας» είναι καταρχάς, η επιβολή μιας «νέας γλώσσας» («newspeak» κατά την Οργουελιανή διάλεκτο στο έργο του «1984»), η οποία θα είναι εκ των προτέρων κατασκευασμένη, ελεγμένη και εγκεκριμένη και μετέπειτα μία άλλη επιβολή, αυτή των κοινών ομοιογενών χαρακτηριστικών στις ανθρώπινες συμπεριφορές και εκτιμήσεις για πρόσωπα και καταστάσεις. Continue reading →

Παρακολουθώντας το χριστουγεννιάτικο βίντεο που δημιούργησε η ΕΛ.ΑΣ. γι’ αυτές τις ημέρες, αυτό το οποίο θα διαπιστώσουμε είναι ότι η καθιερωμένη ευχή «Καλά Χριστούγεννα» δεν υπάρχει, ούτε καν για το λεγόμενο «τυπικό της υπόθεσης». Continue reading →

Άρθρο του Γιώργου Μάστορα στην εφημερίδα «Χρυσή Αυγή» στην στήλη «Το Μυστικό του Ατσαλιού»

Η αντιφυσική λαίλαπα της “πολιτικής ορθότητας” έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο παραχάραξης της ιστορίας και σάρωσης των πάντων, ώστε να επιχειρεί ακόμη και μέσα από τον χώρο της “έβδομης τέχνης” να “αλλάξει τα φώτα” σε ό,τι γνωρίζαμε μέχρι τώρα. Αφορμή για το κείμενο αυτό αποτέλεσε το “ριμέικ” του πασίγνωστου και κλασικού κινηματογραφικού γουέστερν του Τζον Στάρτζες “Και οι 7 ήσαν υπέροχοι”, του 1960, το οποίο με την σειρά του είχε βασιστεί στους “7 Σαμουράι” του Ακίρα Κουροσάβα. Για να καταλάβουμε τον χαρακτήρα και τον προσανατολισμό αυτού του “ριμέικ”, που σκηνοθέτησε ο αφροαμερικανός Αντουάν Φουκουά, ας δούμε τι έλεγε μια κριτική της ταινίας σε ημερήσια εφημερίδα των Αθηνών: Continue reading →