Category Archives: ΙΣΤΟΡΙΑ – ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Νόμοι και αγώνας κατά των δυνατών

Ο αγώνας του κράτους κατά των μεγάλων γαιοκτημόνων (δυνατοί) είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της κοινωνικής ιστορίας του Βυζαντίου στα χρόνια των Μακεδόνων. Οι δυνατοί επεδίωκαν να ιδιοποιηθούν την γη των φτωχών, να αποσπάσουν προνόμια και να κατακτήσουν την πολιτική εξουσία, μια κατάσταση η οποία δεν έχει αλλάξει έως και τις ημέρες μας.

Τον Νοέμβριο του 1916, ο πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο «Μεγάλος Πόλεμος», είχε ξεσπάσει πριν από περίπου 27 μήνες, με αντιπάλους την Αντάντ (Βρετανία, Γαλλία, Ρωσία, Ιταλία) και τις Κεντρικές Αυτοκρατορίες (Γερμανία, Αυστρία). Η Ελλάς παραμένει ουδέτερη, επιθυμώντας να διατηρήσει την ουδετερότητά της. Όμως οι σύμμαχοι δεν την θέλουν απλώς «φίλη», αλλά την θέλουν σύμμαχο. Την εκβιάζουν με εδαφικούς ακρωτηριασμούς, επεμβάσεις στα εσωτερικά της και ταπεινωτική συμπεριφορά, ώστε να ενταχθεί σε ένα από τα δύο στρατόπεδα. Οι Γερμανοί της επιβάλλουν να παραδώσει το οχυρό Ρούπελ. Την υποχρεώνουν να δεχθεί την αιχμαλωσία του Δ’ Σώματος Στρατού και την μεταφορά αυτού στο Γκαίρλιτς. Αποτέλεσμα αυτού είναι να μείνει ανυπεράσπιστη η Ανατολική Μακεδονία και να υποστεί τα πάνδεινα ο πληθυσμός της από τα Βουλγαρικά στρατεύματα.

“Ποιος το περίμενε στ’ αλήθεια,
να βγουν ψευτιές και παραμύθια
και να ξεχάσουν τώρα πια τα λόγια εκείνα τους,
που μας τα ‘λέγαν κάθε βράδυ απ’ τα Λονδίνα τους”

Ήταν μέσα της δεκαετίας του 1950, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ουγγαρίας κατείχε την εξουσία με τις πλάτες του πανίσχυρου Κόκκινου Στρατού, ο οποίος είχε κάνει την εμφάνισή του στην χώρα τον Σεπτέμβριο του 1944 καταλαμβάνοντάς την σαν… απελευθερωτής. Όμως, τον Οκτώβριο του 1956 η επανάσταση σάρωσε την Ουγγαρία. Ήταν μια γνήσια πατριωτική επανάσταση της νεολαίας, η οποία έδωσε τον αγώνα της σε δρόμους, σε πλατείες αλλά και στα πανεπιστήμια και τα εργατικά συμβούλια.

Καθοδηγητές του εργατικού κινήματος! Αδέλφια!

Ο πόλεμος ανάμεσα σε αντίθετες κοσμοθεωρίες, που θα καθορίσει ένα τελικό αποτέλεσμα δίχως συμβιβασμούς, θα εγκαθιδρύσει αυτό για το οποίο χύνεται το αίμα της θυσίας και καταβάλλονται υπεράνθρωπες προσπάθειες: την τάξη και το πολιτικό καθεστώς της ευρωπαϊκής εθνικοσοσιαλιστικής κοινότητας. Επαναλαμβάνω: την καινούρια εθνικοσοσιαλιστική τάξη. Και από την θέση αυτή οφείλω να δηλώσω για μια ακόμη φορά, ότι είμαι εθνικοσοσιαλιστής: είμαι εχθρός κάθε εθνικισμού που στερείται σοσιαλισμού, αλλά είμαι το ίδιο εχθρός κάθε σοσιαλισμού από τον οποίο απουσιάζει ο εθνικισμός.

Ως συνειδητοποιημένοι Εθνικιστές με ιστορική συνείδηση και γνώση, δεν μπορούμε να αφήσουμε αμνημόνευτη μια ιστορική εξέγερση που σφράγισε τόσο την ιστορία των Ελλήνων της Κύπρου, όσο και παγκοσμίως την ιστορία των λαών που παλεύουν για αυτοδιάθεση. Το εθνικό κίνημα των Κυπρίων εντοπίζεται ταυτόχρονα με την επανάσταση του 1821. Οι προληπτικές σφαγές τον Ιούλιο του 1821 ενδυνάμωσαν τον πόθο των Κυπρίων και στα χρόνια που ακολούθησαν, η Ένωση ήταν ο μοναδικός στόχος. Το 1878 η Κύπρος είναι πλέον επισήμως το “κλειδί” για την πρόσβαση της βρετανικής αυτοκρατορίας για την Ασία. Στα έτη από το 1910 μέχρι και το 1930 υπάρχει σύνδεση της δυσαρέσκειας για την φορολογική πολιτική με την εναντίωση των Κυπρίων τόσο στην ύπαρξη βρετανικής διοίκησης, όσο και με την εκπλήρωση των εθνικών πόθων. Η αδυναμία όμως της Ελλάδος και των κυβερνήσεων της να ανταποκριθούν, έπεισε την πλειοψηφία των Κυπρίων πως θα έπρεπε να δωθεί έμφαση στην κατάκτηση εσωτερικών ελευθεριών.